http://merdekareview.com/news.php?n=3417
(海雨天风／李华龙专栏)
在马来西亚大学教授的所谓《种族关系课程》新版本教科书出炉了，这是一件发人深省的事情。据高教部长说，内阁提了七次意见，经过七次修改才杀青。高教部长也透露，新版本《种族关系》课本改正了旧有的错误和字眼、删去一些内容，如“513事件”、甘榜美丹事件，以“合理、平衡”的姿态面世。
种族关系是一个大而“敏感”的课题，在当前的氛围中是否能正确处理和编写，是一回事。就事论事，这个课程之所以被否定，是由于去年博特拉大学使用的《种族关系》课本，被揭发内容严重的偏颇一边，对学子产生极坏的影响，在广泛社会舆论压力之下而进行得。
无巧不成书，博大华文学会向大学当局申请注册已经数年之久，至今未获批准，所持的“理由”是，博华属“单元语文组织”，意思就是说：属“种族主义”，不适合。好了，现在博大的《种族关系》被宣布是错误的，而且已经有新的、“正确的”的版本去而代之，那么可以肯定，有种族主义之嫌的恰恰是当年编写博大《种族关系》的那班学者大人；连带的，这个校方硬硬不批准博大华文学会的成立，就是出于种族主义的偏见了！
现在，真相已经大白，原来博华之所以不被批准，不是别的，正是由于博大校方的种族主义在作梗，所谓博华属“单元语文组织”不过是借口而已。高教部既然已经纠正课本，跟着而来的，博华就应当获得平反。如果高教部长的逻辑思维不是有问题，他应当主动地、第一时间地训令博大校方发出注册证给博华，并向年轻学子道歉！事情是否会向着这个逻辑方向发展？就是考验《种族关系》课程是“新”的，还是旧的最好的试金石。
什么是种族主义？凡是把一族应有的、合理的权力扩大化，实施至于他族身上，就是种族主义。换另一种说法，企图以手握的权力，将单元“统一”多元，侵犯他族的合理权利，就是种族主义。就正面的意义来说，凡是按多元国情，实行多元的国策，公平队到所有公民，不论他们的族群、文化、宗教背景，也无论是在政治、经济、文教、社会、法律、宗教领域，都一视同仁，才算正确及符合国情。
由于博华是“单元语文组织”就扼杀它的组织，是道道地地的种族主义行径，因为它剥夺了华裔公民子弟应用母语母文的权利，剥夺了他们的结社、言论的自由，剥夺了他们应享的大学学术自主的权利。当然，从学术的角度来看，这种做法违背了培养有创意思维的人力资源的原理，也同时否定提升国家竞争力的原则。说起来，种族主义，还真是危害国家进步的、一无是处的坏东西，多元的马来西亚早就应当废弃之的了。
李华龙是新策略资讯研究中心研究员。
Saturday, February 3, 2007
UM, USM lulus, mengapa UPM tolak...
Lee Ban Chen Jan 31, 07 9:00pm
Baru-baru ini, melalui mesej e-mel daripada Jawatankuasa Penubuhan Persatuan Bahasa Tionghua Universiti Putra Malaysia (PBTUPM), saya amat terkejut apabila mengetahui permohonan untuk mendaftarkan PBTUPM telah ditolak oleh pihak berkuasa Hal-Ehwal Pelajar (HEP) .
Menurut mesej terbabit, pada 25 September 2006, Jawatankuasa Penubuhan PBTUPM telah mendapat surat balasan daripada HEP yang menyatakan penubuhan persatuan yang bercirikan bangsa dan bahasa adalah tidak dibenarkan serta dinyatakan larangan tersebut adalah selaras dengan Dasar Kementerian Pengajian Tinggi untuk menggalakkan perpaduan erat di kalangan warga negara dan mengamalkan integrasi kaum.
Surat tersebut turut dilampirkan keratan akhbar New Strait Times bertarikh 17 September 2006 yang menyatakan Kementerian Pengajian Tinggi tidak membenarkan penubuhan persatuan bercirikan satu bangsa, budaya dan kawasan komuniti di dalam universiti. Larangan terbabit telah ditentang oleh Jawatankuasa Penubuhan PBTUPM berlandaskan tiga rasional berikut:
• Larangan penubuhan PBTUPM bercanggah dengan perkara 20(1) Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat 1948 tentang kebebasan penubuhan persatuan dan Perkara 10 Persekutuan Malaysia mengenai kebebasan bersuara, berhimpun dan menubuhkan persatuan.
• PBTUPM bertujuan untuk memperkenalkan bahasa dan budaya Tionghua, keahliannya terbuka kepada semua pelajar yang berminat tanpa mengira bangsa. Dalam masyarakat majmuk kita, mengenali bahasa dan budaya kaum masing-masing dan antara kaum, amat berguna untuk menjalin persefahaman dan perpaduan kaum.
• Padahal Persatuan Bahasa Cina Universiti Malaya, Persatuan Bahasa Tionghua Universiti Sains Malaysia, Persatuan Bahasa Cina Universiti Multimedia, Persatuan Bahasa Melayu dan lain-lainnya, telah didaftarkan oleh HEP universiti masing-masing.
Deklarasi Barcelona
Malah di UPM sendiri, kelab-kelab bahasa dan budaya seperti Kelab Debat Bahasa Melayu, Kelab Debat Bahasa Inggeris, Kelab Debat Mandarin dan sekretariat kebudayaan kolej-kolej kediaman dan sebagainya, juga telah didaftarkan.
Jika apa yang dinamakan dasar Kementerian Pengajian Tinggi terbabit – iaitu tidak membenarkan penubuhan persatuan bercirikan satu bangsa, budaya dan kawasan komuniti di dalam universiti – maka tidak dapat dinafikan ia telah melanggar hak bahasa dan kebudayaan kaum/komuniti terbabit seperti yang ditetapkan dalam Deklarasi Sejagat tentang Hak-Hak Bahasa, Barcelona 1996 (Universal Declaration on Linguistics rights, Barcelona, 1996), di samping melanggar perkara 20(1) Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat 1948 tentang kebebasan penubuhan persatuan dan Perkara 10 Persekutuan Malaysia mengenai kebebasan yang sama.
Antara lain, Artikel 15 Deklarasi Barcelona memperakui semua komuniti mempunyai hak untuk menggunakan bahasa mereka secara rasmi dalam wilayah/negara mereka.
Artikel 23 Deklarasi Barcelona memperakui prinsip-prinsip pendidikan mesti membantu kebolehan komuniti bahasa terbabit untuk mengekspresi bahasa dan kebudayaan mereka, membantu mengekal dan membangunkan bahasa terbabit, dan mengabdi kepada kepelbagaian/diverstiti bahasa dan kebudayaan.
Dan Artikel 41 Deklarasi Barcelona memperakui hak bahasa komuniti diguna, dipelihara dan ditingkatkan dalam semua bentuk ekspresi/pelahiran kebudayaan dan mempertahankan ruang komuniti daripada diduduki oleh kebudayaan lain secara hegemonik.
Tidak dapat dinafikan Dasar Bahasa Melayu sebagai Bahasa Rasmi yang Tunggal sering digunakan oleh pihak universiti untuk menyekat, malah melarang penggunaan bahasa Cina dan Tamil dalam kampus, dan melarang penubuhan apa yang dinamakan persatuan bercirikan satu bangsa dan kebudayaan.
Justeru, diskriminasi kaum dari segi bahasa dan kebudayaan telah diamalkan dengan sewenang-wenangnya melalui kuasa pentadbiran HEP Institusi Pengajian Tinggi Awam (IPTA) yang kebanyakan pegawai/stafnya terdiri daripada kaum Melayu.
Hubungan etnik
Diskriminasi kaum yang menjolok ini tentu tidak memanfaatkan penjaringan hubungan etnik yang sihat dan baik dalam kampus IPTA kita.
Jika penubuhan PBTUPM dilarangkan, persepsi pihak berkuasa HEP UPM memusuhi/ mendiskriminasi bahasa dan kebudayaan Tionghua, sudah pasti akan terbentuk dalam benak siswa-siswi Cina di kampus UPM khasnya dan di benak kaum Cina di seluruh negara amnya.
Dan kepada kaum dan siswa siswi Melayu pula, dalam suasana hegemoni bahasa dan kebudayaan Melayu, mereka langsung tidak berpeluang untuk memupuk kesedaran dan semangat menghormati bahasa dan kebudayaan kaum lain sebagai hak mereka dan berminat untuk mengetahuinya dari dekat demi kepentingan integrasi antara kaum.
Jelas sekali, justeru amalan dan suasana diskriminasi kaum inilah yang merupakan punca hubungan etnik yang kurang memuaskan di kampus IPTA dan negara kita.
http://www.malaysiakini.com/columns/62869
Baru-baru ini, melalui mesej e-mel daripada Jawatankuasa Penubuhan Persatuan Bahasa Tionghua Universiti Putra Malaysia (PBTUPM), saya amat terkejut apabila mengetahui permohonan untuk mendaftarkan PBTUPM telah ditolak oleh pihak berkuasa Hal-Ehwal Pelajar (HEP) .
Menurut mesej terbabit, pada 25 September 2006, Jawatankuasa Penubuhan PBTUPM telah mendapat surat balasan daripada HEP yang menyatakan penubuhan persatuan yang bercirikan bangsa dan bahasa adalah tidak dibenarkan serta dinyatakan larangan tersebut adalah selaras dengan Dasar Kementerian Pengajian Tinggi untuk menggalakkan perpaduan erat di kalangan warga negara dan mengamalkan integrasi kaum.
Surat tersebut turut dilampirkan keratan akhbar New Strait Times bertarikh 17 September 2006 yang menyatakan Kementerian Pengajian Tinggi tidak membenarkan penubuhan persatuan bercirikan satu bangsa, budaya dan kawasan komuniti di dalam universiti. Larangan terbabit telah ditentang oleh Jawatankuasa Penubuhan PBTUPM berlandaskan tiga rasional berikut:
• Larangan penubuhan PBTUPM bercanggah dengan perkara 20(1) Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat 1948 tentang kebebasan penubuhan persatuan dan Perkara 10 Persekutuan Malaysia mengenai kebebasan bersuara, berhimpun dan menubuhkan persatuan.
• PBTUPM bertujuan untuk memperkenalkan bahasa dan budaya Tionghua, keahliannya terbuka kepada semua pelajar yang berminat tanpa mengira bangsa. Dalam masyarakat majmuk kita, mengenali bahasa dan budaya kaum masing-masing dan antara kaum, amat berguna untuk menjalin persefahaman dan perpaduan kaum.
• Padahal Persatuan Bahasa Cina Universiti Malaya, Persatuan Bahasa Tionghua Universiti Sains Malaysia, Persatuan Bahasa Cina Universiti Multimedia, Persatuan Bahasa Melayu dan lain-lainnya, telah didaftarkan oleh HEP universiti masing-masing.
Deklarasi Barcelona
Malah di UPM sendiri, kelab-kelab bahasa dan budaya seperti Kelab Debat Bahasa Melayu, Kelab Debat Bahasa Inggeris, Kelab Debat Mandarin dan sekretariat kebudayaan kolej-kolej kediaman dan sebagainya, juga telah didaftarkan.
Jika apa yang dinamakan dasar Kementerian Pengajian Tinggi terbabit – iaitu tidak membenarkan penubuhan persatuan bercirikan satu bangsa, budaya dan kawasan komuniti di dalam universiti – maka tidak dapat dinafikan ia telah melanggar hak bahasa dan kebudayaan kaum/komuniti terbabit seperti yang ditetapkan dalam Deklarasi Sejagat tentang Hak-Hak Bahasa, Barcelona 1996 (Universal Declaration on Linguistics rights, Barcelona, 1996), di samping melanggar perkara 20(1) Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat 1948 tentang kebebasan penubuhan persatuan dan Perkara 10 Persekutuan Malaysia mengenai kebebasan yang sama.
Antara lain, Artikel 15 Deklarasi Barcelona memperakui semua komuniti mempunyai hak untuk menggunakan bahasa mereka secara rasmi dalam wilayah/negara mereka.
Artikel 23 Deklarasi Barcelona memperakui prinsip-prinsip pendidikan mesti membantu kebolehan komuniti bahasa terbabit untuk mengekspresi bahasa dan kebudayaan mereka, membantu mengekal dan membangunkan bahasa terbabit, dan mengabdi kepada kepelbagaian/diverstiti bahasa dan kebudayaan.
Dan Artikel 41 Deklarasi Barcelona memperakui hak bahasa komuniti diguna, dipelihara dan ditingkatkan dalam semua bentuk ekspresi/pelahiran kebudayaan dan mempertahankan ruang komuniti daripada diduduki oleh kebudayaan lain secara hegemonik.
Tidak dapat dinafikan Dasar Bahasa Melayu sebagai Bahasa Rasmi yang Tunggal sering digunakan oleh pihak universiti untuk menyekat, malah melarang penggunaan bahasa Cina dan Tamil dalam kampus, dan melarang penubuhan apa yang dinamakan persatuan bercirikan satu bangsa dan kebudayaan.
Justeru, diskriminasi kaum dari segi bahasa dan kebudayaan telah diamalkan dengan sewenang-wenangnya melalui kuasa pentadbiran HEP Institusi Pengajian Tinggi Awam (IPTA) yang kebanyakan pegawai/stafnya terdiri daripada kaum Melayu.
Hubungan etnik
Diskriminasi kaum yang menjolok ini tentu tidak memanfaatkan penjaringan hubungan etnik yang sihat dan baik dalam kampus IPTA kita.
Jika penubuhan PBTUPM dilarangkan, persepsi pihak berkuasa HEP UPM memusuhi/ mendiskriminasi bahasa dan kebudayaan Tionghua, sudah pasti akan terbentuk dalam benak siswa-siswi Cina di kampus UPM khasnya dan di benak kaum Cina di seluruh negara amnya.
Dan kepada kaum dan siswa siswi Melayu pula, dalam suasana hegemoni bahasa dan kebudayaan Melayu, mereka langsung tidak berpeluang untuk memupuk kesedaran dan semangat menghormati bahasa dan kebudayaan kaum lain sebagai hak mereka dan berminat untuk mengetahuinya dari dekat demi kepentingan integrasi antara kaum.
Jelas sekali, justeru amalan dan suasana diskriminasi kaum inilah yang merupakan punca hubungan etnik yang kurang memuaskan di kampus IPTA dan negara kita.
Jika dasar-dasar diskriminasi kaum kerajaan tidak diperbetulkan, maka sudah pasti usaha mengenalkan hubungan etnik sebagai subjek wajib di semua IPTA untuk memupuk keharmonian etnik, juga tentu menjadi mensia-siakan saja, apatah lagi bahan pengajaran yang disediakan oleh pihak IPTA – umpamanya UPM sebelum ini – juga bersikap perkauman yang berat sebelah, dan bahan ajaran yang disediakan di bawah pantauan Kabinet kini juga sedang dipertikaikan!
Sebelum kontroversi bahan pengajaran subjek Hubungan Etnik UPM yang bersifat perkauman diselesaikan, kini timbul pula isu pendaftaran PBT. Rasanya pentadbiran UPM yang jelas bersifat perkauman itu perlu dirombak semula demi menjaga imejnya yang baik.http://www.malaysiakini.com/columns/62869
Subscribe to:
Posts (Atom)